သံတူေၾကာင္းကြဲ ျမန္မာ့နုိင္ငံေရး

အမ်ိဳးသားညီလာခံဓါတ္ပံု

ေဆာင္းပါးရွင္ - ဗိုလ္ရဲထက္

  ျမန္မာ့နုိင္ငံေရး တိုးတက္ျဖစ္ထြန္း ေျပာင္းလဲလာပါသည္ဟု ယခုအခါ နုိင္ငံတကာ အသိုင္းအဝိုင္းႏွင့္ ျပည္သူမ်ားက ခံစားေပ်ာ္ရႊင္ေနၾကေသာ အခ်ိန္အခါတြင္ ယခုကဲ့သုိ႔ မိမိေျပာဆုိျခင္းႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး အဆိုးျမင္ဝါဒီ တစ္ေယာက္ကဲ့သုိ႔ ျမင္နုိင္ဖြယ္ ရွိသည္ကုိ နားလည္ပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း မိမိတို႔ စာေရးဆရာ ဟူသည္မွာ မိမိျမင္သည့္ အျမင္မ်ားႏွင့္ သိရွိထားသည္တို႔ကို စာဖတ္သူ ပရိတ္သတ္မ်ားထံသို႔ တင္ျပၾကရျခင္းသည္ တာဝန္တရပ္ ျဖစ္ေပသည္။
ေဆာင္းပါးေခါင္းစဥ္ကို အဘယ္ေၾကာင့္ သံတူေၾကာင္းကြဲ ျမန္မာ့နုိင္ငံေရးဟု တင္ထားသနည္း။ လက္ရွိ ျမန္မာ့နုိင္ငံေရးသည္ အေျခအေန အခ်ိန္အခါမ်ားသာ ေျပာင္းလဲ သြားေသာ္လည္း သြားေနသည့္လမ္းသည္ ယခင္နဝတ အစိုးရလက္ထက္က က်င့္သံုးခဲ့သည့္ နည္းလမ္းေဟာင္းပံုစံ ျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။
အဘယ္ကဲ့သုိ႔ တူညီပါသနည္းဟု ေမးေသာ္ ျဖစ္စဥ္မ်ားကို ႏိႈင္းယွဥ္ သံုးသပ္ၾကည့္ရာဝယ္……… ၁၉၉၀ ခုႏွစ္က ေရြးေကာက္ပြဲ ျပဳလုပ္ေပးသည္။ တဖက္မွ တစည ပါတီကို အမာခံပါတီ အေနျဖင့္ ပါဝင္ေစခဲ့ေသာ္လည္း အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ အျပတ္အသတ္ျဖင့္ အနုိင္ရခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အေၾကာင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးျပကာ အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးျခင္း မျပဳခဲ့ဘဲ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္တြင္ National Convension (အမ်ိဳးသားညီလာခံ) ကို ေခၚယူက်င္းပခဲ့သည္။ ထုိသို႔ ေခၚယူက်င္းပရန္အတြက္ နဝတ အစိုးရဘက္မွ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားအား ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကမ္းလွမ္းကာ အာဏာရွင္စိတ္ႀကိဳက္ နားလွည့္ပါးရိုက္ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။

တပိုင္းတစ ခြဲထြက္အဖြဲ႔မ်ားကို လူမ်ိဳးစု ကိုယ္စားလွယ္မ်ားအျဖစ္ တင္ေျမွာက္ၿပီး ယင္းတို႔စိတ္ႀကိဳက္ ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။ ထုိမွ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္တြင္ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ အမ်ိဳးသားညီလာခံကို ဆက္လက္ တက္ေရာက္ျခင္း မရွိသည္မွ အစျပဳကာ ရပ္နားထားၿပီး ၂၀၀၃ ခုႏွစ္တြင္ ျပန္လည္က်င္းပခဲ့ကာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို တဖက္သတ္ အတည္ျပဳ ျပ႒ာန္းခဲ့ၾကသည္။ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲကို ယင္း ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ အေျခခံ ဥပေဒအရ က်င္းပျပဳလုပ္ခဲ့ၾကၿပီး ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ ေရြးေကာက္ပဲြ ကဲ့သို႔ မဟုတ္ဘဲ ယင္းတို႔၏ အမာခံ ျပည္ေထာင္စုႀကံ႕ခိုင္ေရးႏွင့္ ဖြံ႕ၿဖိဳးေရးပါတီမွ အျပတ္အသတ္ အနုိင္ရရွိေအာင္ နည္းလမ္းေပါင္းစံုျဖင့္ စနစ္တက် ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကသည္။
NLD နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား လႈပ္ရွားခြင့္မေပးပဲ ႀကံ့ဖြ႔ံအႏိုင္ရရွိေရးအတြက္ စီစဥ္ထားေသာေၾကာင့္ ၁၉၉၀ ခုနွစ္ ေရြးေကာက္ပဲြနဲ႔ မတူျခင္းျဖစ္ပါသည္။ တစ္ေယာက္ထဲေျပးတာ ပထမ ဆိုသလို မ်က္ႏွာေျပာင္တိုက္ခဲ့ၾကသည္။ ထုိမွ ေရွးယခင္အတုိင္း တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးစကား ကမ္းလွမ္းၿပီး National Convension (အမ်ိဳးသားညီလာခံ) တစ္ခုကို ထပ္မံက်င္းပရန္ ျပင္ဆင္ေနျပန္သည္။ ဤျဖစ္စဥ္ႏွစ္ခုတြင္ မိမိတို႔ ျမင္နုိင္သည္မွာ ေနာက္ခံကားခ်ပ္အေနျဖင့္ စစ္အစိုးရ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေနာက္ခံႏွင့္ ဒီမိုကေရစီအမည္ခံ အရပ္သား လႊတ္ေတာ္အစိုးရတရပ္ ျဖစ္ေနသည္။

ယခင္က နုိင္ငံေရးအရ တင္းၾကပ္ထားၿပီး ယခုအခါ နုိင္ငံေရးအရ လြတ္လပ္မႈအခ်ိဳ႕ကို ေပးထားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း လြတ္လပ္ၿပီဟု ေျပာ၍ကား မရေသးေသာ အေျခအေနျဖစ္သည္။ နုိင္ငံေရးအက်ဥ္းသားအခ်ိဳ႕ က်န္ရွိေနေသးျခင္း၊ တပ္တြင္းမွ အေျခအေနမွန္မ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ ေရးသားေနသူ ေလတပ္မွ အရာရွိသံုးဦးအား ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ ခ်မွတ္ျခင္းႏွင့္ အျခားအျခားေသာ အေၾကာင္းအရာ မ်ားစြာတို႔သည္လည္း ျဖစ္ပ်က္ေနဆဲပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ေနာက္ခံအေျခအေန ေျပာင္းလဲေသာ္လည္း သြားေနသည့္ လမ္းေၾကာင္းမ်ားမွာေတာ့ ထူးမျခားနား ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရွိေနပါသည္။ ဤတြင္ မိမိတို႔အေနျဖင့္ ေမးစရာ ေမးခြန္းတစ္ခု ေပၚလာပါသည္။ ယင္းကား မိမိတို႔ တုိင္းျပည္အတြက္ ေတာင္းဆုိခဲ့ၾကသည္မွာ အဘယ္နည္း။ ဦးေနဝင္းလက္ထက္ အာဏာသိမ္းခံခဲ့ရစဥ္ ကတည္းက မိမိတို႔ ေတာင္းဆိုခဲ့ၾကသည့္ နုိင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္သည္ ဒီမုိကေရစီေလာ၊ ဖက္ဒရယ္ေလာ။ ယခုမူ ဒီမုိကေရစီအစိုးရ ျဖစ္သြားသည္ဆုိသည္ႏွင့္ပင္ မိမိတို႔မွာ ရည္မွန္းခ်က္ ေရာက္သကဲ့သို႔ ျဖစ္ေနၾကပါသည္။
ဒီမိုကေရစီ ျဖစ္တိုင္း ဖက္ဒရယ္ကို လက္ခံက်င့္သံုးရန္ အေလးသာမည္ေလာ။ ဤသည္ကို သမုိင္းနမူနာ ၾကည့္မည္ဆုိလွ်င္ ၁၉၆၁ ခုႏွစ္တြင္ ရွမ္းျပည္နယ္ ေစာ္ဘြားမ်ားမွ တင္သြင္းေသာ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရးမူ သို႔မဟုတ္ ေတာင္ႀကီးမူကိစၥတြင္ပင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း ဦးေဆာင္ေသာ စစ္တပ္က လက္မခံဘဲ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္ တြင္ အာဏာသိမ္းကာ ဘီလူးက ကျပခဲ့ပါသည္။ ယခု ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒတြင္ကား ဘီလူးက ကျပရန္ မလိုသေလာက္ ၿပီးျပည့္စံုေနပါသည္။
အေျခခံဥပေဒပါ ျပ႒ာန္းခ်က္အရ ျပည္ေထာင္စုအတြက္ အႏၱရာယ္ရွိနုိင္သည္ ဆုိသည္ႏွင့္ပင္ စစ္တပ္က အာဏာသိမ္းနုိင္ခြင့္ အျပည့္အဝ ရရွိထားျပီး ျဖစ္ပါသည္။ဤအေျခအေနမ်ိဳးတြင္ မိမိတို႔တုိင္းရင္းသား ကိုယ္စားလွယ္မ်ား မည္သို႔ ေတာင္းဆိုၾကမည္နည္း။

KNU ႏွင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးေနစဥ္

   လက္ရွိ အပစ္ရပ္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး စကားဝိုင္းမ်ားတြင္ပင္ ေလာေလာဆယ္ အပစ္ရပ္ေရးသည္သာ ပဓာန၊ ေနာက္ပိုင္းအတြက္ အမ်ိဳးသားညီလာခံတစ္ခု ေခၚယူက်င္းပေပးမည္ ဟူ၍သာ လက္ရွိ အစိုးရဘက္မွ ေျပာၾကားေနပါသည္။ ဤသည္ကို မိမိထက္ ဝါရင့္သဘာရင့္ ပုဂၢိဳလ္မ်ား သတိျပဳမိ ၾကေပလိမ့္မည္။ သို႔ေသာ္လည္း ပညာရွိသတိျဖစ္ခဲ ဆိုသည့္ ျမန္မာစကားပံု တစ္ခုကဲ့သို႔ သမုိင္းေနာက္ျပန္ လွည့္သြားမည္ကို မိမိအေနျဖင့္ စိုးရိမ္လွပါသည္။ ေနာက္ေၾကာင္း ျပန္မလွည့္ပါဟု လက္ရွိအစိုးရအဖြဲ႔မွ အာမခံထားပါသည္။ သို႔ေသာ္လည္း မည္သုိ႔ အာမခံနုိင္မည္နည္း။ ဤသည္မွာ တုိင္းရင္းသား ျပည္သူအားလံုး၏ အေရးကိစၥႏွင့္ တုိင္းျပည္ကိစၥ ျဖစ္ပါသည္။ နုိင္ငံေရးအရ ပြင့္လင္း ျမင္သာမႈမ်ားရွိသည္ ဒီမုိကေရစီျဖစ္ၿပီ ဆုိသည္ႏွင့္ပင္ မိမိတို႔အေနျဖင့္ ဦးတည္ခ်က္ မေရာက္ရွိေသးသည္ကို နုိင္ငံသူ နုိင္ငံသားတိုင္း သိရွိထားရန္ လိုအပ္လွပါသည္။
မိမိတို႔သြားမည့္ လမ္းေၾကာင္းသည္ ဖက္ဒရယ္မူ တနည္း ကိုယ့္ၾကမၼာ ကိုယ္ဖန္တီးနုိင္ခြင့္ ရရွိရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ဤအတြက္ လက္ရွိ အစိုးရေခါင္းေဆာင္ပိုင္းႏွင့္ တပ္မေတာ္အသိုင္းအဝိုင္းမွ မည္မွ်ထိ နားလည္ လက္ခံေပးထားသနည္း။ ျပည္သူျပည္သား အမ်ားစုကေကာ ဖက္ဒရယ္ကို မည္မွ် နားလည္ လက္ခံထားသနည္း ဆုိသည့္ ေမးခြန္းကို ထုတ္ရန္ လိုအပ္လာပါသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ ပါလီမန္သို႔ (၄၃) ေနရာ ဝင္ေရာက္နုိင္သည္ ဆုိသည္ႏွင့္ ယင္းျပႆနာမ်ားကို မည္မွ် ေျဖရွင္းနုိင္မည္နည္း။ မိမိအျမင္ကို ေျပာရလွ်င္မႈ အမွန္တကယ္သာ လက္ရွိ အစိုးရအေနျဖင့္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးကို လိုလားသည္ဆိုလွ်င္ ယခုကဲ့သို႔ အပစ္ရပ္ရန္ လုပ္ေနရံုမွ်ျဖင့္ မၿပီးစီးပါ။ ထုိ႔ျပင္ လက္ရွိၿငိမ္းခ်မ္းေရး ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို ေျပာသကဲ့သို႔ ေနာက္မွ ေျပာၾကတာေပါ့ ဆုိေသာ စကားလံုးမ်ား ေျပာေနရန္ မလိုပါ။ ထုိ႔ျပင္ အဖဲြ႕အစည္းမ်ားကိုလည္း ယင္းတို႔စိတ္ႀကိဳက္ အဖြဲ႔ကိုသာ ေတြ႕ဆံုရန္ မလိုအပ္ပါ။
ယာယီအားျဖင့္ တစ္နုိင္ငံလံုး အတုိင္းအတာျဖင့္ အစိုးရတပ္မ်ားကို အပစ္အခတ္ရပ္စဲရန္ တရားဝင္ ေၾကျငာခ်က္ထုတ္ကာ ဖယ္ဒရယ္မူအတြက္ သက္ဆုိင္ရာ တိုင္းရင္းသားမ်ား ေရးဆြဲထားေသာ ဖယ္ဒရယ္မူကို တင္သြင္းျခင္း၊ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ နုိင္ငံေတာ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒကို ျပင္ဆင္ေရးဆြဲျခင္း၊ ျပည္နယ္လိုက္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒမ်ား တင္သြင္းျခင္း၊ ျပင္ဆင္ျခင္း၊ ျဖည့္စြက္ျခင္းမ်ားအတြက္ ေကာ္မတီဖြဲ႔ကာ ေဆာင္ရြက္ေစရပါမည္။ မိမိစိုးရိမ္သည္မွာ အမွန္တကယ္ အင္အားႀကီးသူမ်ားအား သိမ္းသြင္းနည္းျဖင့္ အတြင္းသို႔ ေခၚယူထားၿပီး ေနာက္ဆံုး တုိင္းရင္းသားေတြ ကိုယ္တုိင္က လက္ခံလိုက္ရပါတယ္ ဆုိသည့္ပံုစံမ်ိဳး လုပ္သြားမည္ကို စိုးရိမ္ပါသည္။ ထုိသုိ႔ လုပ္လိမ့္မည္ဟုလည္း စိတ္တြင္ထင္ေနပါသည္။ ဤသို႔ျဖစ္လာမည္ မျဖစ္လာမည္ကိုေတာ့ မိမိဆရာသမားတစ္ဦး၏ ေျပာစကားအတုိင္း ေငြေရာင္ပိတ္ကားေပၚတြင္ ဆက္လက္ ရႈစားရမည္သာ။ မိမိအေနျဖင့္ အဓိက ေျပာၾကားလိုသည္မွာ မိမိတို႔ပန္းတုိင္သည္ ဖယ္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တည္ေထာင္ရန္ ျဖစ္ပါသည္။ ယင္း ျပည္ေထာင္စု စနစ္အေပၚတြင္ ဒီမုိကေရစီ ထြန္းကားရန္ ျဖစ္ပါသည္။
ယခုကဲ့သို႔ေသာ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒျဖင့္ ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ျပီးျပည့္စံုေအာင္ မတည္ေဆာက္နုိင္ေသးပါ။ အခ်ိန္မေရြး ထေပါက္ကြဲနုိင္ေသာ အေျခအေန ျဖစ္ပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ မိမိတို႔ ဦးတည္ခ်က္ ရည္မွန္းခ်က္ကိုလည္း မေပ်ာက္ပ်က္ေစလိုပါ။ မႈန္ဝါးမသြားေစလိုပါ။ တဖက္အေပၚ အလြန္ ယံုၾကည္မိလွ်င္ တပ္ဦးကၽြံသြားလွ်င္ မိမိတို႔ နစ္နာမည္ကို ေတြးမိေစလိုပါသည္။ ယခုအေျခအေနမ်ားသည္ ယံုၾကည္ စိတ္ခ်ေလာက္သည့္ အေနအထားတြင္ မရွိေသးသည္ကို ေတြ႔ရပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ မိမိေတြးျမင္မိသည္ တစ္ခုက တခ်က္ခုတ္ ႏွစ္ခ်က္ျပတ္ နုိင္ငံေရးကစားကြက္ကို နင္းမည္ဟုလည္း ျမင္ေနမိပါသည္။ အစိုးရသည္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို လႊတ္ေတာ္တြင္းသို႔ တမင္ ေနရာေပးၿပီး တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္လည္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး စကားေျပာကာ အမ်ိဳးသားညီလာခံကို ေခၚယူက်င္းပေစပါမည္။
ဤတြင္ တိုင္းရင္းသားမ်ားကေတာ့ ေသခ်ာသည္က ဖက္ဒရယ္ကိစၥကို တင္ျပၾကမည္သာ ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က မည္သုိ႔မွ် လုပ္ေဆာင္ေပးနုိင္ျခင္း မရွိဘဲ ဇာတ္ေမ်ာေနပါက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အေနျဖင့္ နုိင္ငံေရး ေသသြားနုိင္ပါသည္။ ထုိ႔ျပင္ တဖက္တြင္လည္း ဖက္ဒရယ္ မရသျဖင့္ တုိင္းရင္းသားမ်ားကလည္း မေက်မလည္ျဖင့္ ျပန္လည္ လက္နက္ကိုင္ တုိက္ခိုက္နုိင္ပါသည္။ ဤသို႔ေသာ အေျခအေနမ်ိဳးတြင္ နုိင္ငံတကာ မ်က္ႏွာပန္းလွရန္ စီမံသမွ် ၿငိမ္ခံၾကမည္လား ထုိသို႔ျဖစ္လာလွ်င္ တုိင္းျပည္ ပိုမုိဆင္းရဲ ဆုိးဝါးမည္ စသျဖင့္ ေျခာက္လံုးဖိလံုးမ်ားျဖင့္ ဖိအားေပးၿပီး ယင္းတို႔စိတ္ႀကိဳက္ စီမံၾကလွ်င္ေတာ့ျဖင့္ ……… သံတူေၾကာင္းကြဲ လက္ရွိျမန္မာ့နုိင္ငံေရး အေျခအေနမ်ားကို သတိထားကာ ဆင္ျခင္နုိင္ၾကပါေစ….. မိမိတို႔ ရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတုိင္သည္ ေရာက္ရန္ေဝးေနပါေသးသည္ ဆုိသည္ကို ျမင္သမွ် တင္ျပလိုက္ရပါသည္။